یکی دیگر از شاخص‌های مهمی که اداره کار آمریکا ارائه می‌دهد، شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) است. هرچند CPI و شاخص PCE شباهت‌های زیادی دارند و هر دو بر تصمیمات فدرال رزرو و به تبع آن بر بازارهای مالی، به ویژه بازار فارکس، تأثیر می‌گذارند، اما این دو شاخص نرخ‌های تورم متفاوتی را نشان می‌دهند. همانطور که جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، بارها تأکید کرده است، شاخص PCE به عنوان معیار مناسب‌تری برای سنجش تورم از سوی فدرال رزرو در نظر گرفته می‌شود.

CPI و PCE هر دو به اندازه‌گیری تورم در ایالات متحده می‌پردازند، اما با رویکردهای متفاوت. هر دو شاخص تغییرات قیمت در سبدی از کالاها و خدمات را اندازه‌گیری می‌کنند، اما روش گردآوری داده‌ها برای این دو شاخص متفاوت است. شاخص PCE داده‌های خود را از نظرسنجی‌های کسب‌وکارها جمع‌آوری می‌کند، در حالی که CPI داده‌های خود را از نظرسنجی‌های ده‌ها هزار مصرف‌کننده به دست می‌آورد.

به نقل از فوربز، در حالی که شاخص PCE اقلام کمتری را نسبت به شاخص CPI اندازه‌گیری می‌کند، به چند دلیل شاخص PCE بیشتر قابل توجه است:

– شاخص Core PCE معیار ترجیحی فدرال رزرو برای نرخ تورم است و به هدایت تصمیمات سیاست پولی بانک مرکزی کمک می‌کند.

– داده‌های قیمت برای شاخص PCE از نظرسنجی‌های کسب‌وکارها به دست می‌آید، نه از آنچه که مصرف‌کنندگان می‌گویند برای کالاها و خدمات خرج می‌کنند.

– سبد کالاها و خدمات PCE به طور منظم به‌روزرسانی می‌شود تا تغییرات مصرف را در نظر بگیرد، زیرا وقتی قیمت یک کالا افزایش می‌یابد، مصرف‌کنندگان ممکن است به کالاهای جایگزین ارزان‌تر روی بیاورند.

– شاخص PCE هزینه‌های کالاها و خدماتی را که به طور غیرمستقیم توسط مصرف‌کنندگان صرف می‌شود، از جمله هزینه‌های بیمه درمانی که توسط کارفرمایان یا برنامه‌های دولتی پرداخت می‌شود، اندازه‌گیری می‌کند.